طلاق خلع و مبارات
موضوع طلاق خلع و مبارات، تنفر و کراهت است به عبارتی گاهی پیش می آید به دلیل کراهتی که بین زوجین وجود دارد ادامه زندگی مشترک برای زن و یا هردوی طرفین سخت باشد. این کراهت و بیذاری می تواند یک طرفه و از سوی زن باشد و یا دو سویه و متقابل.
طلاق خلع
در طلاق خلع، زن به دلیل کراهت و تنفری که از مرد دارد رضایت دارد مالی به همسرش ببخشد تا وی را طلاق دهد. از این روی آن مال(فدیه) می تواند کمتر، برابر و یاحتی بیشتر از مهریه باشد. در واقع طلاق خلع، همان طلاقی می باشد که زن می گوید مهرم حلال، جانم آزاد. بنابراین آن چه را که در عرف شاهد هستیم که بانوان، مهریه خود را می بخشند تا جدا گردند در واقع طلاق خلع می باشد.
نکته: در رویه قضایی، در مواردی که زن از همسر خویش کراهت دارد و حتی حاضر به بخشش مالی ولو بیشتر از مهریه به مرد می باشد، طلاق محقق نمی شود مگر با رضایت آقا. هرچند در موارد نادری نیز ممکن است با اثبات مشقت ادامه زندگی مشترک به دلیل کراهت برای زوجه، دادگاه با طلاق موافقت نماید.
طلاق مبارات
گاهی، کراهت و بیذاری دو طرفه می باشد به عبارتی گاهی تنفر و عدم تمایل به زندگی مشترک، از سوی زوج و زوجه می باشد و زن و مرد هر دو نسبت به یکدیگر تنفر دارند لیکن در این مورد هم زن بایستی مالی به زوج ببخشد تا وی را طلاق دهد. البته میزان آن در هر صورت کمتر از مهریه خواهد بود.
نکته: در صورتی که تنها مرد نسبت به زن کراهت داشته و خواهان طلاق باشد، و زن خواهان ادامه زندگی مشترک، مصداق طلاق مبارات نمی باشد.
تفاوت طلاق خلع و مبارات
بنابراین ملاحظه گردید در طلاق خلع، بیذاری و کراهت از سوی زن می باشد ولی در نوع مبارات، تنفر دو طرفه می باشد و تفاوت دیگر این دو طلاق در میزان فدیه ای می باشد که زن بایستی به زوج بپردازد که در طلاق خلع میزان این مال می تواند کمتر، برابر و یا بیشتر از مهریه زوجه باشد در حالی که در طلاق مبارات، میزان فدیه، کمتر از مهریه خواهد بود.
در نهایت آن که هر دوی این دو طلاق از نوع بائن می باشند. (درمورد طلاق بائن و رجعی روی لینک کلیک فرمایید) یعنی آن که مرد حق رجوع و بازگشت به زوجه را در دوره عده نخواهد داشت.
